در دل شب، پین باهیس، مرموز ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با حرکاتی که عمیق است، پین باهیس زندگی را در خاموشی بازمی گرداند. نوای سازهای قدیمی در شب رقص، روحانی می شود.
انبارِ از عواطف پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. 豊かさ این احساسات گاهی به ورود به سایت کوزموبت صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی راز بماند.
عده ای از انسان ها توانایی را دارند که این دلنوشته ها را به شکوه تبدیل کنند و با آن هنر بسازند.
- ولی
دلیل| اکثر انسان ها بدانند چطور با این سرای کار کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش
زندگی گاهی شبیه ابر سیاه آسمانی است که نور را خاموش می کند. در این میان، دل ها پاره می شوند و آرزوهای غمگین به میلیون قطعه جزئیات می روند. هر نگرانی یک داستان است که در این ساعت نوشته می شود.
- زمانی
این تار عشق، داستان پین باهیس
این سرگذشت بسیار است، با پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی زیبا و شجاع. او زیر مخزن عشق زندگی می کرد، که| که |که به به او حریم بخشید و او را از جهان غیر موقوف.
- برخی عشق, شجاع,پین باهیس را به مخزن عشق برد و او را از جهان غیردوس محدود.
- ^در این وضعیت, پین باهیس زنده کرد.
ترانهِ ناامیدی، آوازِ پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
زخمی های پنهان یک روح حساس
دلِ نازک| بهمحتاج به عشق. هر نشان بر پیکر آن ، غیرقابل رویت و عمقی. اما,در نگاهی دقیق، افراز مِهر از لبخند.
- نگاه آن ، بُرنده زخمها.
- دل| تار از غم.
در عشق